Η πληθυσμιακή έκρηξη της Ανατολικής Αττικής δημιουργεί νέες ανάγκες σε υποδομές και οικονομική ανάπτυξη, επισημαίνει ο Ευάγγελος Αντώναρος, ο οποίος κατέρχεται στην εκλογική αναμέτρηση! Ποιες είναι οι σκέψεις του για την προοπτική ανάπτυξη της περιοχής μέσα από μια πολιτική ειδικών κινήτρων; Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της συνέντευξης, που είχαμε προαναγγείλει.
* Κατέρχεστε σε μια εκλογική περιφέρεια, αυτήν της Ανατολικής Αττικής, που συνιστά μια μικρογραφία της παραγωγικής βάσης της χώρας. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την ανάπτυξη της Ανατολικής Αττικής προκειμένου να συμβάλει στην αύξηση του ΑΕΠ της Αττικής;
Αποφάσισα να κατέλθω σε αυτές τις εθνικές εκλογές στην Ανατολική Αττική, γιατί την βρίσκω εξαιρετικά συναρπαστική ως εκλογική περιφέρεια. Για μένα είναι μία μικρογραφία ολόκληρης της χώρας. Ας το δούμε πρώτα γεωγραφικά. Βουνά, λαγκάδια, αγροί, αστικές περιοχές, βιομηχανία, λιμάνια, θάλασσα, το Αιγαίο, δίπλα ο Σαρωνικός από την άλλη μεριά, πλούσιοι και γνωστοί αρχαιολογικοί τόποι και μία σημαντική πληθυσμιακή έκρηξη. Σε καμία άλλη περιοχή της χώρας δεν υπάρχει τέτοια αύξηση του πληθυσμού όση στην Ανατολική Αττική. Αυτό απεικονίζεται και στις εκλογές, καθώς είναι η μοναδική περιοχή όπου οι έδρες αυξήθηκαν από 10 σε 12. Επομένως, δημογραφικά η περιοχή αυτή δεν έχει πρόβλημα, σπάνιο στη χώρα μας! Γιατί έρχονται οι άνθρωποι εδώ; Γιατί φεύγουν από την μεγάλη πόλη, την Αθήνα, η οποία είναι δίπλα ακριβώς; Γιατί προφανώς οι συνθήκες είναι καλύτερες. Νεότερα ζευγάρια φερ’ ειπείν μπορούν να εγκατασταθούν εδώ και να φτιάξουν τη ζωή τους, να κάνουν οικογένεια χωρίς να πληρώνουν τα δυσβάστακτα ενοίκια της Αθήνας. Το περιβάλλον είναι πιο ανθρώπινο. Οι φυσικές ομορφιές σε ελάχιστη απόσταση. Όμως, αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται και θέλουν να έχουν τις απαραίτητες υποδομές, οι οποίες υποδομές δεν ανταποκρίνονται σε αυτή την πληθυσμιακή έκρηξη.
Οι άνθρωποι, που φεύγουν από την Αθήνα και τα περίχωρα της πόλης των Αθηνών και εγκαθίστανται εδώ, στην Ανατολική Αττική, δεν θέλουν να επιστρέφουν για το κάθε μικρό πράγμα στην Αθήνα. Δεν θέλουν να πηγαίνουν σε κάποιο από τα νοσοκομεία της Αθήνας. Δεν θέλουν να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε σχολεία της Αθήνας. Δεν θέλουν να σπαταλούν ατελείωτες ώρες για να φτάσουν στην Αθήνα. Στην Ανατολική Αττική υπάρχουν περιοχές που είναι πολύ μακριά! Ας πάρουμε το παράδειγμα του Ωρωπού. Πρώτον, λοιπόν, απαιτείται η ενίσχυση των υποδομών και δεύτερον η ενίσχυση των ανθρώπων που αποφασίζουν να ζήσουν και να επιχειρήσουν στην Ανατολική Αττική ίσως και με ειδικά κίνητρα!
* Τι εννοείτε ειδικά κίνητρα;
Ξέρω ότι στον τόπο μας ο όρος «ειδικά κίνητρα» παρεξηγείται πολλές φορές και για αυτό και δεν έχουμε καταφέρει ακόμη και στις ακριτικές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας και της Θράκης να έχουμε τα αποτελέσματα που θα έπρεπε.
* Όταν μιλάτε για ειδικά κίνητρα αναφέρεστε σε φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις;
Είναι μόνο αυτό; Ή είναι και οι ειδικοί όροι χρηματοδότησης, οι ειδικοί όροι ενίσχυσης, οι ειδικοί όροι παροχών; Ή είναι ακόμη και η μακροπρόθεσμη εκμίσθωση της κρατικής γης με πολύ ευνοϊκούς όρους για τους κατοίκους; Υπάρχει πάρα πολλή κρατική γη! Γιατί να μην μπορεί το Κράτος, αντί να την κρατά ως αναξιοποίητη και εν τέλει χέρσα και ακαλλιέργητη, να την αξιοποιήσει και αυτή η γη να καλλιεργείται; Γιατί να μην καλλιεργείται με ένα σύμφωνο παραχώρησης για 20, 30 ή και 40 χρόνια στο πλαίσιο ενός ειδικού νομικού καθεστώτος;
* Αυτό το ειδικό νομικό καθεστώς χρήσης της κρατικής γης πως μπορεί να ξεκινήσει να εφαρμόζεται;
Θα έλεγα ότι μπορεί να ξεκινήσει πιλοτικά. Εν πάση περιπτώσει, πρέπει από κάπου να ξεκινήσει. Γίνεται πολύς λόγος για τις φοροαπαλλαγές, αλλά αυτό προσκρούει στις βασικές αρχές του Συντάγματος περί ισονομίας και ίσης μεταχείρισης και στην αρχή ότι τα βάρη κατανέμονται ισομερώς σε όλους τους πολίτες. Αλλά ο ρόλος του Κράτους μπορεί να είναι ρυθμιστικός!
Αυτό έγινε στην Γερμανία, όταν έγινε η ένωση της Δυτικής και της Ανατολικής Γερμανίας ή σε περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας. Γιατί να μην υπάρχει η δυνατότητα για κίνητρα ακόμη και σε ξένες επιχειρήσεις, που θέλουν να εγκατασταθούν για ένα μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα. Πως αλλιώς θα προσελκύσουμε επιχειρήσεις; Το ίδιο γίνεται και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Για παράδειγμα, στη νότια Ιταλία – το λέω επειδή έχω ζήσει πολλά χρόνια εκεί – για να βοηθήσουν την ανάπτυξη της Σικελίας, όπου έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια πάρα πολλά χωριά, οι Δήμοι αξιοποιούν εγκαταλελειμμένες και μισο – κατεστραμμένες κατοικίες, οι οποίες έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία τους, πωλώντας τες σε χαμηλές τιμές, δηλαδή τιμές μερικών χιλιάδων ευρώ και ο αγοραστής είτε είναι Αμερικάνος, είτε είναι Γερμανός, είτε είναι Εγγλέζος υποχρεώνεται εντός δύο ετών να αποκαταστήσει πλήρως το κτήριο. Έτσι, λοιπόν, ο αγοραστής έναντι χαμηλού αντιτίμου, σχηματικά το λέω 5.000 ευρώ, υποχρεούται να επενδύσει στο ακίνητο το ποσόν των 100.000 ή 150.000 ευρώ και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναβαθμίζεται το συγκεκριμένο ακίνητο. Αλλά και η περιοχή ολόκληρη. Δεν ξέρω πόσο τολμηρή είναι μια τέτοια σκέψη, πιθανόν να είναι πολύ. Αλλά χρειαζόμαστε προσεγγίσεις μοντέρνες.
* Αυτό έχει πολλαπλάσια οφέλη για την κτηματαγορά και την τοπική οικονομία…
Ακριβώς! Το ακίνητο που αναβαθμίζεται, δίνει ζωή σε μία ολόκληρη περιοχή, που είναι μισοπεθαμένη! Θα μου πείτε, υπάρχουν τέτοιες περιοχές στην Ανατολική Αττική; Όχι αναγκαστικά! Αλλά μπορεί να υπάρχουν περιοχές, οι οποίες να έχουν ανάγκη την παρουσία ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να ζήσουν εκεί. Η Ανατολική Αττική έχει και ορεινές περιοχές, έχει χώρια, έχει κεφαλοχώρια. Αυτή η δραστηριότητα, δίνει δουλειά σε ανθρώπους. Δηλαδή σε ένα χωριό, όπου πωλούνται πέντε τέτοια σπίτια, αντί να τα έχει κάποιος Δήμος ή κάποιο άλλο οργανισμός και να ρημάζουν, μπορούν να αξιοποιηθούν κατά αυτόν τον τρόπο. Στην δική μας περίπτωση, δηλαδή εδώ στην Ελλάδα, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να διατεθούν ακίνητα, τα οποία ανήκουν είτε σε Δήμους, είτε σε οργανισμούς ως μια περιουσία, που είναι εγγεγραμμένα στα βιβλία τους και κανείς δεν ασχολείται με αυτά!
* Ανοίγει έτσι ένας σημαντικός κύκλος στην αγορά πέριξ της οικοδομικής δραστηριότητας…
Σαφώς! Φανταστείτε πόσοι χτίστες, αλουμινάδες, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί θα βρουν δουλειά ή πόσες μικρές εταιρείες θα έχουν δουλειά. Εξάλλου, η επένδυση και η ανάπτυξη μιας περιοχής δεν εξαρτάται πάντα από τα μεγαθήρια. Εγώ πιστεύω στην δυναμική των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, που είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Και για να απαντήσω στην πολιτική Μητσοτάκη, ένα από τα μεγάλα πολιτικά εγκλήματα που έκανε αυτή η κυβέρνηση είναι η κατά τη γνώμη μου υπαρκτή πρόθεση να μετατρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες από μικροεπιχειρηματίες – που είτε έχουν ένα περίπτερο, είτε έχουν ένα γκαράζ, είτε έχουν ένα σουβλατζίδικο – σε υπαλλήλους! Ασφαλώς και σέβομαι τους υπαλλήλους. Και δημόσιους και iιδιωτικούς. Αλλά ο Έλληνας έχει και κουλτούρα μικροεπιχειρηματία. Μην του την ισοπεδώσουμε. Κρίμα θα είναι.
Discussion about this post