Οι γυναικοκτονίες που καταγράφονται εντονότερα τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας μαζί με την ακραία μορφή βίας έρχονται να υπενθυμίσουν με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο ότι έχουν πολλά ακόμη να γίνουν στην κατεύθυνση της ισότητας των φύλων και της αποδοχής της αυτόνομης ύπαρξης των γυναικών μέσα στην κοινωνία και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Δυστυχώς, η χώρα μας καταγράφει στασιμότητα στα θέματα ισότητας των φύλων. Αυτό αποτυπώνεται και στην τελευταία έκθεση του Equal Measures 2030 (Ισότιμα Μέτρα 2030), που μετρά τις τάσεις παγκοσμίως για την επίτευξη του στόχου 5 βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών για το 2030, δηλαδή του στόχου της ισότητας των φύλων.
Δυστυχώς, και σε παγκόσμιο επίπεδο καταγράφεται επιβράδυνση στην πρόοδο για την ισότητα των φύλων για το 2020 σε σχέση με το 2015. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι για το 2020 στις 100 χώρες μόνον οι 30 έχουν καταγράψει πρόοδο σε θέματα ισότητας παγκοσμίως, ενώ καμία δεν έχει καταστεί πρωτοπόρα σε πρακτικές που να επιτυγχάνουν την απόλυτη ισότητα ανδρών και γυναικών.
Βέβαια, αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για επανάπαυση, ούτε οι συγκρίσεις μεταξύ των επιδόσεων των κρατών, που έχουν καταγράψει κάποια μικρή πρόοδο, συνιστούν απάντηση στο πρόβλημα της έλλειψης ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Γιατί μπορεί να υπάρχουν τα ακραία παραδείγματα χωρών, όπου τα κορίτσια υποχρεώνονται σε αναγκαστικούς γάμους, αλλά στις Δυτικές Χώρες το ερώτημα είναι κατά πόσον μπορεί μια γυναίκα να είναι ισότιμη μισθολογικά με έναν άνδρα ή να υπάρχει ισότιμη εκπροσώπηση στις θέσεις ευθύνης και στην πολιτική.
Σύμφωνα με την έκθεση αξιολόγησης του Equal Measures 2030 η επιβράδυνση στις παρεμβάσεις των κυβερνήσεων ως προς την επίτευξη των στόχων δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την πανδημία του κορωνοϊου, αλλά με τις πολιτικές που ακολούθησαν, που έχοντας ως προκάλυμμα την πανδημία αμέλησαν τις πολιτικές για την ισότητα. Έτσι, στην έκθεση αξιολόγησης της πορείας της ισότητας των φύλων καταγράφεται ότι το 2020 λιγότερο από το ένα τέταρτο μεταξύ των 144 χωρών παγκοσμίως έχει καταγράψει γρήγορη πρόοδο σε αυτή την κατεύθυνση και πως το ένα τρίτο των χωρών έχει καταγράψει είτε στασιμότητα, είτε οπισθοχώρηση.
Χαρακτηριστικό είναι ότι εντός του 2020 περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια συνέχιζαν να ζουν σε χώρες, που κατέγραφαν χαμηλές ή πολύ χαμηλές επιδόσεις στα θέματα ισότητας. Σύμφωνα με την έκθεση είναι ανησυχητικό ότι μεταξύ των 144 χωρών καμία δεν έχει επιτύχει την ισότητα των φύλων, όπως προσδιορίζεται από τον στόχο 5 βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ, ούτε καμία από τις πρωτοπόρες χώρες δεν προσεγγίζει ακόμη.
Αναλυτικά, η αξιολόγηση αναφέρει μεταξύ των 135 χωρών που έχει συγκρίσιμα δεδομένα οι 91 είχαν καταγράψει πρόοδο έως το 2015. Συγκεκριμένα, 28 χώρες που αντιστοιχούν στο 21% του συνόλου είχαν καταγράψει έως το 2015 γρήγορη πρόοδο, ενώ 63 χώρες ήτοι το 47% των χωρών είχαν καταγράψει μερική πρόοδο. Ωστόσο, ακόμη και για αυτές τις χώρες που είχαν καταγράψει πρόοδο, η βελτίωση σε επίπεδο κατάταξης είναι αρκετά μικρή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πρώτη δεκάδα των καλύτερων επιδόσεων βρίσκεται η Δανία με βαθμολογία 90,4%, η Σουηδία με 90,3%, η Νορβηγία με 90,2%, η Ισλανδία με 89%, η Φιλανδία με 88,9%, η Αυστρία με 88,7%, η Ολλανδία με 88,3%, η Ελβετία με 87,8%, το Λουξεμβούργο με 86,7% και η Ιρλανδία με 85,5%. Η Κύπρος βρίσκεται στην 27η θέση με βαθμολογία 80,2%, ενώ στην 37η θέση βρίσκεται η Ελλάδα με 76,7%.
Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Η ΑΥΓΗ”
Discussion about this post