Τους όρους ανάθεσης της διαχείρισης των δευτερογενών καυσίμων (RDF/SRF) που παράγονται από την επεξεργασία των σύμμεικτων απορριμμάτων στις μονάδες διαχείρισης που λειτουργούν ή θα λειτουργήσουν μέσα από τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) προσδιορίζει με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Σε πρόσφατη απόφασή του Δ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (396/2024) αναφέρεται ότι «ο Εθνικός και Περιφερειακός Σχεδιασμός Αποβλήτων δεν αποκλείει την ανάθεση της διαχείρισης δευτερογενών καυσίμων και σε ιδιωτικούς φορείς μέσω ΣΔΙΤ». Ταυτόχρονα το ΣτΕ χαρακτηρίζει «δεσμευτικό» τον καθορισμό της αξίας την σύμβασης με την προκήρυξη ανταγωνιστικού διαλόγου. Αυτό αφορά την φάση όπου οι ανάδοχοι καλούνται να καταθέσουν τις προτάσεις τους για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό για την κατασκευή των σχετικών μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων.
«Ακόμη και αν στον νόμο ή τη διακήρυξη περιέχονται αναφορές σε ‘εκτιμήσεις’ της αξίας της σύμβασης ή σε ‘ενδεικτικό’ προϋπολογισμό, ή ακόμη και ρήτρες περί ακριβέστερου καθορισμού του προϋπολογισμού μετά την ολοκλήρωση του ανταγωνιστικού διαλόγου, οι ρυθμίσεις αυτές δεν έχουν την έννοια ότι ο προσδιορισμός της αξίας κατά την προκήρυξη του διαγωνισμού δεν είναι δεσμευτικός και ότι μπορεί να μεταβληθεί ελεύθερα κατά τη διεξαγωγή του ανταγωνιστικού διαλόγου», αναφέρεται στην σχετική απόφαση του ΣτΕ.
Ταυτόχρονα, στην ίδια απόφαση υπογραμμίζεται ότι: «ο καθορισμός της αξίας της σύμβασης, ως μέγιστο όριο, με την προκήρυξη της διαδικασίας ανάθεσης με ανταγωνιστικό διάλογο είναι δεσμευτικός τόσο για την αναθέτουσα αρχή, όσο και για τους μετέχοντες στον διαγωνισμό οικονομικούς φορείς».
Η ανάθεση της διαχείρισης των δευτερογενών καυσίμων
Ειδική αναφορά γίνεται στην συγκεκριμένη απόφαση για την ανάθεση της διαχείρισης των αποβλήτων και των παραγομένων από αυτά, όπως είναι τα δευτερογενή καύσιμα (RDF/SRF). «Ο Εθνικός και ο Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων περιέχει ρυθμίσεις με κατευθυντήριο χαρακτήρα σε ό,τι αφορά τους φορείς στους οποίους μπορεί να ανατίθεται η διαχείριση των αποβλήτων και ιδίως η διαχείριση των παραγόμενων, ως προϊόντων της επεξεργασίας, δευτερογενών καυσίμων», αναφέρεται στην σχετική απόφαση.
Ιδίως για τις συμβάσεις με ΣΔΙΤ, στο Δ Τμήμα του ΣτΕ αναφέρει: «Η ανάθεση της διαχείρισης αυτής σε Ιδιωτικούς Φορείς μέσω Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα είναι επιτρεπτή και δεν επιβάλλεται η κατ’ αποκλειστικότητα διαχείριση των δευτερογενών καυσίμων από το Δημόσιο ή άλλους δημόσιους φορείς (ΦΟΔΣΑ, Περιφερειακούς Συνδέσμους ΦΟΔΣΑ κλπ)». Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι οι δημόσιοι φορείς, όπως είναι οι Φορείς Διαχείρισης Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ) δεν έχουν την αποκλειστικότητα της διαχείρισης των δευτερογενών καυσίμων, με δεδομένο ότι στις συμβάσεις υπάρχει η εμπλοκή των ιδιωτών μέσω των συμβάσεων ΣΔΙΤ!
Συνεπώς, οι ιδιώτες που θα κατασκευάσουν τις σχετικές μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων θα έχουν δικαίωμα να διαχειρίζονται με τρόπο που αυτές θα κρίνουν το δευτερογενές καύσιμο που θα παράγεται στις μονάδες. Σημειωτέον ότι το δευτερογενές καύσιμο (RDF/SRF) χρησιμοποιείται στην τσιμεντοβιομηχανία και την χαλυβουργία.
Φωτογραφία: Unsplash
Discussion about this post