Η φτώχεια, η έλλειψη στέγης και οι κακές συνθήκες διαβίωσης είναι τα μεγάλα προβλήματα που καλούνται οι κυβερνήσεις να διαχειριστούν μαζί και μετά την πανδημία του κορωνοΐου. Κι αυτό, ενώ όλο και περισσότεροι πολίτες βρίσκονται σε κίνδυνο εξαιτίας της ανεργίας και της φτώχειας. Πρόκειται για ένα πρόβλημα, το οποίο συζητήθηκε εκ νέου στο ευρωκοινοβούλιο με τους ευρωβουλευτές να ζητούν άμεσες παρεμβάσεις, καθώς ήδη περί τα 4 εκατομμύρια πληθυσμός στην Ε.Ε. είναι καταγεγραμμένοι ως άστεγοι, ενώ απροσδιόριστος είναι ο πληθυσμός που ζει κάτω από κακές συνθήκες.
Με τους ευρωβουλευτές να επιμένουν ότι πρέπει να καταστεί «πανευρωπαϊκός στόχος» η εξάλειψη της αστεγίας έως το 2030, η συντριπτική πλειοψηφία με 352 ψήφους υπέρ, 179 κατά και 152 αποχές, τόνισε ότι «η επαρκής στέγαση πρέπει να περιλαμβάνει την πρόσβαση σε καθαρό και υψηλής ποιότητας πόσιμο νερό, κατάλληλες υποδομές αποχέτευσης και υγιεινής και σύνδεση με δίκτυα αποχέτευσης και ύδρευσης». «Το δικαίωμα στη στέγαση αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και θα πρέπει ως τέτοιο να κατοχυρώνεται στην εθνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία», υπογραμμίζουν οι ευρωβουλευτές.
Εκτίναξη του κόστους διαβίωσης εξαιτίας της βραχυχρόνιας μίσθωσης
Συνεπώς, οι ευρωβουλευτές καλούν τα κράτη-μέλη και τις περιφερειακές και τοπικές αρχές να θεσπίσουν νομικές διατάξεις για την προστασία των δικαιωμάτων όσων βρίσκονται σε σπίτι με ενοίκιο ή ιδιοκατοίκηση. Εξάλλου, η στέγαση θεωρείται οικονομικά προσιτή εάν ο εναπομένων προϋπολογισμός του ενοίκου επαρκεί τουλάχιστον για την κάλυψη άλλων βασικών δαπανών.
«Ενώ το όριο αυτό καθορίζεται επί του παρόντος στο 40%, πάνω από το ένα τέταρτο των ενοικιαστών στην Ε.Ε. σε μη επιδοτούμενες κατοικίες δαπανούν υψηλότερο ποσοστό του εισοδήματός τους σε ενοίκια, με το μέσο κόστος να αυξάνεται συνεχώς», επισημαίνουν οι ευρωβουλευτές.
Την ίδια ώρα, αγκάθι αποτελεί η εκτίναξη των τιμών στα ενοίκια, πράγμα που συνδέεται ιδίως στα τουριστικά αστικά κέντρα με την βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων μέσω πλατφορμών τύπου AirBnB. Αυτή η αρνητική εξέλιξη μειώνει την διαθεσιμότητα των οικιών για μόνιμη στέγαση και σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών στα ενοίκια, δυσχεράνει σημαντικά τη διαβίωση των κατοίκων σε αστικά και τουριστικά κέντρα.
Απαιτούνται μέτρα προστασίας
Έχει παρατηρηθεί ότι σε πολλές χώρες της ΕΕ, ο αριθμός των αστέγων έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία λόγω της αύξησης του κόστους στέγασης και της μείωσης ή αναστολής των κοινωνικών προγραμμάτων και παροχών. Την ίδια ώρα, η φτώχεια επιτείνεται και λόγω της πανδημίας του κορωνοΐου με αποτέλεσμα να απαιτείται επιμήκυνση των μέτρων για την προστασία της στέγης, όπως είναι το «πάγωμα» των εξώσεων, η συνέχιση παροχής ενέργειας, αλλά και η παροχή προσωρινής στέγασης.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Eurofound, η ανεπαρκής στέγαση κοστίζει στις οικονομίες της Ε.Ε. 195 δισ. ευρώ ετησίως. Παράλληλα, στην έρευνα επισημαίνεται ότι «αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στην Ε.Ε. και δυσκολεύεται να καλύψει το κόστος της στέγασης, ή δαπανά δυσανάλογα ποσά για το σπίτι τους σε σχέση με το εισόδημά του». Ειδικότερα, παρατηρείται ότι «οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι πολύτεκνες οικογένειες και οι νέοι που εισέρχονται στην αγορά εργασίας ανακαλύπτουν ότι το εισόδημά τους είναι ανεπαρκές για την κάλυψη του κόστους ενός ενοικίου, αλλά ταυτόχρονα είναι αρκετά υψηλό για να μην θεωρούνται δικαιούχοι επιδοτούμενης στέγασης».
Οι επιπτώσεις της αδυναμίας πληρωμής υποχρεώσεων
Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη του Eurofound, είχε καταγραφεί ότι το 2016, το 14% των πολιτών των 28 κρατών – μελών της Ε.Ε. αδυνατούσε και εκπληρώσει τις προγραμματισμένες πληρωμένες για ενοίκια ή υποθήκες, καταναλωτικά δάνεια, δανειακές υποχρεώσεις, λειτουργικούς λογαριασμούς και λογαριασμούς τηλεφωνίας, πράγμα που σήμαινε ότι μαζί με λοιπές καθυστερούμενες πληρωμές ο πληθυσμός αυτός που θα βρισκόταν την κατάσταση των υπερχρεωμένων θα ανερχόταν στο 21% του γενικού ενεργού οικονομικά πληθυσμού. Ο πληθυσμός που βρισκόταν σε μεγαλύτερο κίνδυνο ήταν ηλικίας 25 έως 49 ετών και μια μικρότερη ομάδα υπερχρεωμένων ήταν ηλικίας άνω των 65.
Η ίδια έκθεση δείχνει ότι υπάρχει σημαντική απόκλιση από τις σταθερές που σχετίζονται με την στέγαση της Ε.Ε.. Αν και μόνο το 3% των κατοίκων της Ε.Ε. έχει καταγραφεί με έλλειψη σε βασικές εγκαταστάσεις στο σπίτι του, όπως είναι η τουαλέτα ή το μπάνιο, ωστόσο καταγράφονται μεγάλες διαφορές μεταξύ των κρατών – μελών. Για παράδειγμα στη Ρουμανία, το 22% των πολιτών δεν έχουν στο σπίτι τους ούτε τουαλέτα, ούτε μπάνιο. Βέβαια, εντοπίζονται και άλλα προβλήματα στη στέγαση, καθώς είχε καταγραφεί ότι το 12% των πολιτών ζει σε χώρους με υγρασία και διαρροές νερού, το 9% ζει σε διαμερίσματα με χαλασμένα παράθυρα, είτε χαλασμένες πόρτες ή χαλασμένο πάτωμα.
Παρότι η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μπορεί να κοστίσει, η μελέτη εκτιμά ότι το αποτέλεσμα θα επιστραφεί αρκετά γρήγορα μέσω την εξοικονόμησης δαπανών για την φροντίδα υγείας και μια σειρά επιδοτούμενων υπηρεσιών. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι για κάθε 3 ευρώ που θα επενδυθούν για την βελτίωση των συνθηκών στέγασης, τα 2 ευρώ μπορούν να εξοικονομηθούν μέσα σε ένα χρόνο. Αθροιστικά εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν περί τα 295 δισ. ευρώ για να καλυφθεί το κόστος της επαρκούς και υγιεινής στέγασης.
Discussion about this post