Σήμερα σας παρουσιάζουμε μια συζήτηση με τον Ευάγγελο Αντώναρο, η οποία κινείται εκτός των αυστηρών ορίων της πολιτικής και περιδιαβαίνει στην οπτική του ιδίου για την πολιτική κατάσταση της χώρας και τις προοπτικές της για την ανάπτυξή της! Η συνέντευξη θα παρουσιαστεί σε τέσσερα μέρη. Στο πρώτο μέρος ρωτούμε τον Ευάγγελο Αντώναρο το πώς βλέπει και κρίνει ο ίδιος την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στο δεύτερο μέρος που θα ακολουθήσει θα μιλήσουμε για την εκλογική περιφέρεια, την Ανατολική Αττική, στην οποία κατέρχεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα μας εκθέσει τον σχεδιασμό του για την ανάπτυξη της περιοχής. Στο τρίτο μέρος θα μιλήσουμε για τον μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας, όπως τον έχει δει ο ίδιος την τελευταία δεκαετία, αλλά και με τις αλλαγές που επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και στο τέταρτο και τελευταίο μέρος θα μιλήσουμε για τις ελληνο – τουρκικές σχέσεις και την δυνατότητα που έχει η χώρα να γίνει ενεργειακός κόμβος.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
* Έχετε καταγγείλει την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως «Μάξιμου ΑΕ». Πως ακριβώς προσδιορίζετε την «Μάξιμου ΑΕ»; Αυτός ο όρος – καταγγελία σχετίζεται με το πάρτι των απευθείας αναθέσεων και τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς; Η επεκτείνεται και σε άλλα πεδία πέραν του οικονομικού και δεν περιορίζεται μόνον στο πεδίο της οικονομικής διαχείρισης των δημοσίων πόρων;
Από την αρχή της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη επισημαίνω ότι ο σημερινός πρωθυπουργός ήρθε με σχέδιο! Ήρθε με σχέδιο άλωσης ολοκλήρου του Κράτους! Αυτός ήξερε τι έκανε! Tο ονόμασε «επιτελικό» Κράτος. Αλλά στην ουσία είχε σχεδιάσει το καπέλωμα των επισήμων κρατικών δομών – από τις οποίες αποτελείται κάθε σύγχρονο κράτος- με δικές του δομές και με άμεση αναφορά στο πρόσωπό του και στο Μέγαρο Μαξίμου. Αυτό, για μένα, είναι ο ορισμός του παρακράτους! Και μέσα από αυτό το παρακράτος ο κ. Μητσοτάκης είχε σκοπό να διαχειρίζεται τις οικονομικές υποθέσεις του Κράτους καθώς άλλες ευαίσθητες πλευρές, πράγμα που διαπιστώσαμε πρόσφατα με τις παρακολουθήσεις, δηλαδή το σκάνδαλο των υποκλοπών!
Η «Μητσοτάκης Α.Ε.» είναι, λοιπόν, ένα πλέγμα συμφερόντων, που συγκλίνουν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και λίγων πολύ στενών συνεργατών του. Είναι ένα πλέγμα το οποίο έχει «αντιπροσώπους» σε κάθε υπουργείο. Αντιπροσώπους που σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις δεν ταυτίζονται με το πρόσωπο του νόμιμου, κανονικού υπουργού. Είναι είτε υφυπουργοί, είτε γενικοί γραμματείς, είτε άλλα πρόσωπα τα οποία είναι ενδεχομένως και λιγότερο γνωστά στην κοινή γνώμη!
Με την δυνατότητα επηρεασμού της ελληνικής κοινής γνώμης μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, με την τοποθέτηση δημοσιογράφων σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις και με ικανοποίηση αιτημάτων των αφεντικών τους για άλλες δουλειές, ο κ. Μητσοτάκης εξασφάλιζε, κατά τη γνώμη μου και εξακολουθεί να εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό πλήρη ασυλία και έλλειψη ουσιαστικής κριτικής! Όμως, στο μεταξύ, υπάρχουν ρωγμές! Καθώς φτάναμε στο τελευταίο εξάμηνο πριν τις εθνικές εκλογές, τα διάφορα σκάνδαλα – όπως και αποκαλύφθηκε με τις υποκλοπές, με τον όγκο των απευθείας αναθέσεων αλλά και των μόνον κατ’ όνομα διαγωνισμών, όπου υπήρχαν μόνον ένας ή δυο ενδιαφερόμενοι – πήραν τέτοιες διαστάσεις που ακόμα και πολύ φιλικά συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προς τον Μητσοτάκη, άρχισαν να γράφουν για αυτά τα πράγματα! Φτάνουμε, δηλαδή, στο σημείο που ο βασιλιάς αν δεν είναι γυμνός, σιγά- σιγά τον γδύνουν οι δικοί του φίλοι και έχει μείνει λίγο με τα εσώρουχα!
* Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει με την διαχείριση των δημοσιών πόρων από την μεταπολίτευση έως σήμερα;
Κατά την άποψή μου, δεν πρόκειται μόνον για μια πρωτοφανή στην ιστορία της ελληνικής μεταπολίτευσης κακοδιαχείριση των οικονομικών του Κράτους! Πρόκειται για μια ξεδιάντροπη διαχείριση των οικονομικών του Κράτους, δηλαδή των χρημάτων που προέρχονται από τις τσέπες του ελληνικού λαού! Αυτή η ξεδιάντροπη διαχείριση των οικονομικών του Κράτους διαπερνά σύνολο των δράσεων, ώστε το Κράτος να έχει σχέση υποταγής και εξάρτησης από τον Μητσοτάκη. Αυτή είναι η ουσία της αντιθεσμικής και κατά τη γνώμη μου κατάφωρα αντισυνταγματικής συμπεριφοράς του.
Μέχρι το 2025, οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης μαζί με το ΕΣΠΑ θα πέσουν στην αγορά και τις υποδομές της χώρας. Ποια περιθώρια υπάρχουν για διάχυση αυτών κεφαλαίων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ώστε η μόχλευση κεφαλαίων να αποδώσει στην ενίσχυση όχι μόνον του ονομαστικού ΑΕΠ, αλλά και στην πραγματική ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας;
Όχι μόνον από τη μεγάλη κυβερνητική μου εμπειρία αλλά και τη διαδρομή που είχα στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για τρεισήμισι ολόκληρα χρόνια ως Senior Policy Advisor (Ανώτερος σύμβουλος πολιτικής στρατηγικής) για την Ελλάδα και την Κύπρο, ξέρω πολύ καλά ότι όλα αυτά τα ποσά, που ανέρχονται στο ύψος πολλών δισεκατομμυρίων και φτάνουν μέχρι 2 έως 3 δισεκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση μόνο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για χρηματοδοτήσεις ενίσχύσεις κι αλλες σχετικές δράσεις έχουν πάντα στόχο ή μάλλον υπάρχει πάντα η πρόθεση να καταλήξουν σε πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Βεβαίως και σε ορισμένες μεγάλες. Αλλά όχι αποκλειστικά στις μεγάλες όπως γίνεται τώρα!
Εξάλλου, ο σχεδιαστικός στόχος όλων αυτών των χρηματοδοτικών προγραμμάτων είναι να ενισχυθεί η ραχοκοκαλιά της κάθε οικονομίας σε κάθε χώρα. Ακριβώς για αυτό με την χρήση αυτών των κεφαλαίων, ο στόχος είναι να κινητοποιηθούν και άλλα κεφάλια και άλλες οικονομικές πρωτοβουλίες είτε από τον τραπεζικό τομέα με χρηματοδότηση είτε με συμπράξεις ώστε να υπάρχει η απαραίτητη μόχλευση. Η δε μόχλευση πρέπει να είναι συνήθως της τάξης του 2,5 ή 3 φορές – ως ιδανικό αποτέλεσμα- του αρχικού ποσού.
Εάν αυτό δεν γίνει και αν αυτό είναι χρησιμοποιηθεί ως χρηματοδοτικό εργαλείο με σκοπό να διευκολυνθεί, να ξεπεραστεί, να αντιμετωπιστεί η δυσκολία που υπάρχει από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα για να χρηματοδοτήσει αποκλειστικά η κατά κύριο λόγο μεγάλες εταιρείες, ο στόχος δεν επιτυγχάνεται! Οδηγούμαστε στο σημείο μηδέν! Παίρνουν τα χρήματα αυτά μόνον λίγες μεγάλες επιχειρήσεις και κάποιες λίγες μετρίου μεγέθους επιχειρήσεις. Άρα τα ποσά αυτά δεν διαχέονται όπως θα έπρεπε. Συνεπώς, τα κεφάλαια αυτά δεν κατευθύνονται προς τα κάτω, προς τις μικρότερες επιχειρήσεις. Οπότε, ο στόχος δεν εξυπηρετείται!
Γι’ αυτό, άλλωστε, το τελευταίο διάστημα, δηλαδή τον τελευταίο ενάμιση με δύο χρόνια, η κατανομή αυτών των ποσών από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν την ευθύνη της παρακολούθησης τους, δεν προχωρά με τον ικανοποιητικό ρυθμό, που θα έπρεπε να προχωρήσει! Μας αντιμετωπίζουν, ως χώρα, με καχυποψία. Λόγω των πρακτικών του συστήματος Μητσοτάκη.
Οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα παρακολουθούν όλα με ένα μεγάλο μεγεθυντικό φακό! Παρατηρούνται καθυστερήσεις, ακριβώς γιατί υπάρχουν υπόνοιες ότι η διαχείριση δεν είναι η ενδεδειγμένη τουλάχιστον! Αυτό πρέπει να αλλάξει!
* Πως, όμως, θα αλλάξει αυτό;
Αυτό μπορεί να αλλάξει, εάν συμπεριφερθούμε ως χώρα με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται άλλες χώρες, των οποίων οι κυβερνήσεις είναι πιο υπεύθυνες από την δική μας. Δηλαδή, πρέπει οι προσκλήσεις για συμμετοχή σε διαγωνισμούς και οι ίδιοι οι διαγωνισμοί να είναι διαφανείς. Οι προθεσμίες οι οποίες τίθενται να μην είναι εικονικές. Πολλές φορές ανακοινώνεται μία προθεσμία η οποία “λήγει” μεθαύριο. Έτσι, δεν προλαβαίνουν πολλοί να μάθουν για την προθεσμία υποβολής πρότασης σε έναν διαγωνισμό και όσοι προλάβουν να μάθουν για την προθεσμία, δεν έχουν χρόνο στη διάθεσή τους για να προετοιμαστούν και να έχουν όλο το φάκελο έτοιμο. Οπότε, στο επόμενο στάδιο του διαγωνισμού, οι αποφάσεις λαμβάνονται κεντρικά και σίγουρα όχι με την απαιτούμενη διαφάνεια και όχι με την ίση αντιμετώπιση που θα έπρεπε να επικρατεί! Είναι, λοιπόν, ένα πολυσύνθετο πρόβλημα. Δεν είναι τωρινό! Διαχρονικά, έχουμε ως χώρα μία σχετική δυσκολία απορρόφησης κονδυλίων. Όμως, τώρα η κατάσταση έχει φτάσει στο αποκορύφωμα! Διότι, προφανώς, το σημερινό καθεστώς, η «Μητσοτάκης Α.Ε.» – εγώ μιλάω για καθεστώς – διαχειρίζεται την κατανομή των πόρων με απόλυτη αδιαφάνεια και με απόλυτη αυθαιρεσία! Είναι αυθαίρετος ο τρόπος της κατανομής των πόρων!
Discussion about this post